#2 Pamiętnik dziesięciolatki

  Uwaga! Opowiadanie jest wymysłem mojej wyobraźni, nie mam bladego pojęcia czy naprawdę tak się zdarzyło w życiu Amy Winehouse. 

   Pamiętniku, przecież dobrze wiesz, że ja nie chciałam stamtąd uciec. Po prostu tak wyszło to nie moja wina. Nie mam dużo czasu, dlatego muszę szybko pisać. Posłuchałam rad Mike'a i napisałam tę głupią piosenkę. Wtedy nie byłam pewna czy była ona wystarczająco wzruszająca. Długo nad nią myślałam. Dobra, przejdźmy do akcji. Wzięłam do ręki gitarę i pobiegłam do rodziców, zaczęłam grać oraz śpiewać, starałam się, naprawdę! Kiedy już skończyłam, patrzyli się na siebie przez dłuższą chwilę i zaczęli płakać, a ja z nimi. W tamtym momencie myślałam, że to poskutkowało i do końca będziemy wszyscy ze sobą. Myliłam się. Po dwóch miesiącach postanowili wziąć rozwód. Na początku jak mi o tym powiedzieli to nie zrozumiałam o co im chodzi, dopiero potem Mike mi wytłumaczył co to znaczy ,,rozwód''. Powiedział mi też, że to nie moja wina i bardzo możliwe, iż moja piosenka przedłuża ten związek o dwa miesiące. Uwierzyłam mu. Jest starszy i mądrzejszy, a do tego zawsze miał rację. 

Przez chwile zastanowiła się co ma dalej napisać, potem wzięła do ręki beżowy kubek z herbatą i napiła się. Kontynuowała:

  Dobra, gdy dowiedziałam się, że moi rodzice nie chcą być już razem to nawet tego bardzo nie przeżywałam, byłam raczej zawiedziona. Może źle zaśpiewałam? Albo niewyraźnie i nie zrozumieli przekazu tekstu? Co do tekstu, pokazałam do Mike'owi wtedy kazał mi wziąć gitarę i śpiewać. Podobało mu się, powiedział nawet, że mam TALENT i mogę przez to DUŻO OSIĄGNĄĆ W ŻYCIU. Odpowiedziałam mu tylko uśmiechem, a w środku byłam szczęśliwa, najszczęśliwsza! Miałam ochotę się na niego rzucić i wycałować. 

-Amy, co ty tam robisz?! - krzyknęła Janis (mama) 
Dziewczynka szybko skryła pamiętnik w szafie i zbiegła na dół po schodach. Miała już odpowiedzieć, ale zobaczyła, że w salonie stoi Gianna, starsza o dwa lata kuzynka małej Winehouse, która mieszka we Włoszech. Szczerze jej nienawidziła. Wszystko zaczęło się jakieś pięć lat temu, gdy ta rzuciła lalką o ścianę. Amy płakała, Gianna się śmiała. Powinny o tym dawno zapomnieć, ale one do tej pory nie czują się dobrze w swoim towarzystwie. Winehouse, szybko wróciła do pokoju, otworzyła zeszyt i napisała szybko:
Boże, proszę tylko nie ta MAŁPA! 

 ,,Tra­cimy przy­jaciół, gdy od­kry­wają oni w nas ta­len­ty, które dotąd przy­pisy­wali tyl­ko sobie.''
 ,,Nie wychodź z siebie. Możesz nie wrócić.''
Oba cytaty Zdzisława Kałędkiewicza.

 Postanowiłam napisać coś takiego jak ,,Pamiętnik Amy'', można powiedzieć, że to taki bonus, który będzie się od czasu do czasu pojawiał.  Chciałabym wszystkim podziękować za obserwację oraz bardzo miłe komentarze, to BARDZO motywuje! 
 Chętnie wymienię się komentarzem i obserwacją!